سهراب سپهری

سهراب سپهری ۱۵ مهرماه ۱۳۰۷ در کاشان به دنیا آمد. او در کاشان دیپلم گرفت و برای ادامه تحصیل در دانشکده هنرهای زیبا به تهران رفت. سهراب به فرهنگ مشرق‌زمین و به شعر کهن سایر زبان‌ها علاقه داشت؛ از این رو ترجمه‌هایی از شعرهای کهن چینی و ژاپنی انجام داد. 

سپهری در مرداد ۱۳۳۶ از راه زمینی به کشورهای اروپایی سفر کرد و به پاریس و لندن رفت. ضمناً در مدرسه هنرهای زیبای پاریس در رشته لیتوگرافی نام‌نویسی کرد. در دورانی که به اتفاق حسین زنده‌رودی در پاریس بود بورس تحصیلی‌اش قطع شد و برای تأمین مخارج و ماندن بیشتر در فرانسه و ادامه نقاشی، مجبور به کار شد و برای پاک کردن شیشه آپارتمان‌ها، گاهی از ساختمان‌های بیست طبقه آویزان می‌شد. 

وی همچنین کارهای هنری خود را در نمایشگاه‌ها به معرض نمایش می‌گذاشت. حضور در نمایشگاه‌های نقاشی همچنان تا پایان عمر وی ادامه داشت.

از معروفترین شعرهای وی می‌توان به: نشانی، صدای پای آب و مسافر اشاره کرد که شعر صدای پای آب یکی از بلندترین شعرهای نو زبان فارسی است. مجموعه اشعار سهراب در هشت کتاب: «مرگ رنگ»، «زندگی خواب‌ها»، «آوار آفتاب»، «شرق اندوه»، «صدای پای آب»، «مسافر»، «حجم سبز»، «ما هیچ، ما نگاه» هستند. از سپهری کتاب «اطاق آبی» به نثر منتشر شده است. سهراب سپهری در سال ۱۳۵۸ به بیماری سرطان خون مبتلا شد و سرانجام در غروب ۱ اردیبهشت سال ۱۳۵۹ بر اثر این بیماری درگذشت و در صحن امامزاده سلطان‌علی بن محمد باقر روستای مشهد اردهال واقع در اطراف کاشان به خاک سپرده شد